
ایگلوها خانه های قدیمی اسکیموها و پناهگاه های
موقتی شکارچیان در زمستان آلاسکا هستند . در واقع آنها از داخــل ذوب می
شوند ولی این ذوب شدن به آن حدی نیست که به
طور کلی ایگلو خراب شود . دانه های برفی که در خارج روی ایگلــــو می بارد
، به محض برخورد با سقف ایگلو ذوب می شود و یک لایه عایق جایگزین برای
ایگلو ایجاد می کنند . این روند انجماد و ذوب شدن مرتب ایگلو باعث سخت شدن
یخ های به کار رفته در ساختمان آن می شود ، به طوری که سقف آن می تواند
تحمل وزن سنگین یک خرس قطبی را داشته باشد . انجماد اولیه و ثانویه ایگلو
در پایان ساخت ایگلو صورت می گیرد . ابتدا اسکیموها با استفاده از کاردهای
تیزشان قطعات آجرمانندی را از یخ می برند و به شکل یک دایره کنار هم می
چینند تا به شکل ایگلو در آید . فواصلی که بین این قطعات احتمالاً خالی می
ماند با بارش برف پرشده و یک دست می شود . در انتها زن اسکیمو با چراغ پیه
سوز خود وارد ایگلو می شود و آن را در بالاترین نقطه ایگلو نصب کرده و روشن
می کند در نتیجه یخ های داخل یگلو شروع به ذوب شدن می کنند . اما به خاطر
شکل گنبدی شکل ایگلو قطرات آب به زمین نمی چکد ، بلکه به صورت یک لایه روی
سقف باقی می ماند . وقتی لایه آب زیر سقف تشکیل شد ، زن اسکیمو بر می گردد و
چراغ را خاموش می کند و از سقف در می آورد و می گذارد هوای سرد بیرون از
آن روزنه به داخل بیاید و دوباره آن لایه یخ بزند تا سخت شود . وقتی زمستان
تمام می شود و درجه حرارت هوا بالا می رود ، ایگلو شروع به ذوب شدن می
کند و وقتی اسکیموها ایگلو را ترک کنند ، ایگلو به طور کل خراب می شود .